Δεν έχω με τί να παίξω…. (01/03/2024)

 

Πόσες φορές άραγε έχουμε ακούσει αυτή τη φράση από τα παιδιά μας; Και πόσες φορές έχουμε μείνει έκπληκτοι κοιτώντας γύρω μας τα άπειρα παιχνίδια; Παιχνίδια στο παιδικό δωμάτιο, παιχνίδια στο δικό μας δωμάτιο, παιχνίδια στο σαλόνι, παιχνίδια στον διάδρομο, παιχνίδια στη βεράντα, ακόμα και στο μπάνιο!

 

Η αλήθεια είναι πως αυτή η υπερβολική εικόνα παιχνιδιών παντού που μας κάνει και αισθανόμαστε σχεδόν ασφυξία, δημιουργεί ένα αντίστοιχο συναίσθημα και στα παιδιά μας. Μπορεί να μην αντιλαμβάνονται τί τα ενοχλεί ακριβώς και κατά συνέπεια να το εκφράσουν, αλλά η υπερπληθώρα επιλογών δεν βοηθάει στο να χρησιμοποιήσουν το μυαλό και τη φαντασία τους στο παιχνίδι, αντίθετα τα «μπλοκάρει», τα αγχώνει και δημιουργεί νια αναστάτωση που δεν ξέρουν πώς να την ονοματίσουν. Κατά συνέπεια, εξωτερικεύουν μόνο το αποτέλεσμα, δηλαδή «Δεν έχω με τί να παίξω».

 

Τα παιδιά, όπως κι εμείς, έχουν ανάγκη να εκφραστούν με απλά πράγματα. Γι’ αυτό και ένα μπαλόνι πάντα κερδίζει τις εντυπώσεις. Φουσκώνει - γελάς, το πετάς - γελάς, σκάει - γελάς. Δεν χρειάζεται προσπάθεια, δεν ζητάει πολλά, είναι απλό. Με αυτή την σκέψη στο μυαλό μας, ξεκινάμε να φέρουμε την απλότητα στην ζωή μας και στη ζωή των παιδιών μας:

 

• • Ξεχωρίζουμε τα παιχνίδια που είναι για μικρότερης ηλικίας παιδιά από το δικό μας και τα χαρίζουμε. Είναι μια υπέροχη διαδικασία με διπλό όφελος (ξεκαθάρισμα για μας, «μάθημα» νοιαξίματος για το παιδί μας). Εξηγούμε με σταθερότητα ότι μπορεί να κρατήσει 1-2 παιχνίδια το πολύ που του είναι σημαντικά για εκείνο, και ότι τα υπόλοιπα θα τα παραδώσετε μαζί σε μικρότερα παιδάκια του συγγενικού ή φιλικού περιβάλλοντος. Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν παιδιά ανάλογων ηλικιών στον περίγυρό σας, υπάρχουν πολλές επιλογές ιδρυμάτων και οργανισμών που θα τα δεχτούν με πολλή χαρά.
  
  
  
• • Απομακρύνουμε από το χώρο που συνήθως παίζει το παιδί μας δύσκολα επιτραπέζια, παζλ, παιχνίδια με περίπλοκους κανόνες και εξηγούμε στο παιδί μας ότι αυτά θα είναι τα παιχνίδια του Σαββατοκύριακου και των αργιών που θα μπορούμε να παίζουμε μαζί καθώς θα έχουμε περισσότερο χρόνο.
  
  
  
• • Προσπαθούμε να ομαδοποιήσουμε (στο μέτρο του δυνατού) τα παιχνίδια. Ενθαρρύνουμε και το παιδί μας να συμμετέχει ενεργά σε αυτό. Θα μας βοηθήσουν ιδιαίτερα κουτιά αποθήκευσης στα οποία μπορούμε να κολλήσουμε μικρές ταμπέλες με το τί περιέχει το καθένα. Στην ταμπέλα αντί να γράφουμε τη λέξη, κολλάμε ένα αυτοκόλλητο με την εικόνα του παιχνιδιού, ή ακόμα καλύτερα, ζωγραφίζουμε μαζί με το παιδί το αντικείμενο σε ένα χρωματιστό χαρτί και μετά το κολλάμε.
  
  
  
• • Ενισχύουμε στο παιδί μας την χρήση φαινομενικά αταίριαστων παιχνιδιών μεταξύ τους. Ως ενήλικες και πιο πρακτικοί, θα θελήσουμε να βάλουμε το Playmobil ανθρωπάκι στο Playmobil αυτοκινητάκι. Ποιος όμως είπε ότι δεν μπορεί να μπει στο τρακτέρ; Και ότι το καπέλο του οδηγού δεν μπορεί να είναι από ένα παιχνίδι «ντύσε την κούκλα;».
  
  
  

• Προσπαθούμε να αποθηκεύουμε παιχνίδια για να μπορεί να υπάρχει μία εναλλαγή επιλογών. Δεν χρειάζονται πάνω από 10-12 παιχνίδια το πολύ διαθέσιμα γύρω από το παιδί μας. Και όταν δείχνει να έχει παίξει αρκετά με τα συγκεκριμένα και να μην βρίσκει κάποιο ενδιαφέρον, εμφανίζουμε νέες επιλογές και αποθηκεύουμε τις υπάρχουσες.

 

Όλα τα παραπάνω θα βοηθήσουν εσάς να έχετε μια πιο ανάλαφρη καθημερινότητα και τα παιδιά σας να αποκτήσουν μεγαλύτερη εκτίμηση σε παιχνίδια που ήδη έχουν μέσα στο σπίτι και που μέχρι χθες δεν έβλεπαν καν. Αλλά αυτό που σίγουρα δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, είναι πώς ένα μπαλόνι θα είναι πάντα ο λόγος για να αφήσουν στην άκρη ακόμα και το πιο διασκεδαστικό και αγαπημένο επιτραπέζιο.