Η “θλίψη” μετά τις γιορτές και πώς την βιώνουν τα παιδιά (12/01/2024)
Οι γιορτές των Χριστουγέννων τελείωσαν, τα παιδιά επέστρεψαν στα σχολεία και τις υποχρεώσεις τους και οι γονείς στην καθημερινότητά μας. Ξαφνικά τα σπίτια μοιάζουν άδεια, καθώς το Χριστουγεννιάτικο δέντρο συσκευάστηκε και ξαναπήρε τη θέση του στην αποθήκη, οι γιορτινές κατασκευές, οι γιρλάντες, τα στολίδια και τα δώρα δεν υπάρχουν πια και ο χρόνος μέχρι τις Απόκριες και το Πάσχα φαίνεται πολύς και μακρύς.
Ταυτόχρονα οι μέρες είναι κρύες και το σκοτάδι πέφτει νωρίς, με αποτέλεσμα οι εξωσχολικές δραστηριότητες να γίνονται ανάμεσα σε ένα «βάλε το σκουφί σου, θα αρρωστήσεις» και «γρήγορα στο αυτοκίνητο, είσαι ιδρωμένος!» και να μην συνοδεύονται από την όμορφη πολυλογία από τα παιδιά που μοιράζονται τις εμπειρίες της προπόνησης ή ανταλλάζουν σημειώσεις μετά το φροντιστήριο κανονίζοντας ταυτόχρονα ραντεβού για παιχνίδι το Σαββατοκύριακο. Είναι λίγο σαν να κλειστήκαμε όλοι στις φωλιές μας μέχρι την Άνοιξη και να «σπρώχνουμε» τον καιρό να περάσει.
Πολλές φορές δεν αξιολογούμε αρκετά την θλίψη που φέρνει όλη αυτή η αλλαγή σε όλους μας. Θεωρούμε ότι θα περάσει κι αυτό, η όμορφη κούραση των γιορτών δεν μας αφήνει χρόνο να σκεφτούμε και πολλά και, ταυτόχρονα, τρέχουμε να προλάβουμε την καινούρια χρονιά και τις εκκρεμότητες που έχουμε αφήσει από την προηγούμενη και ξεχνάμε να δούμε πώς βιώνουμε την αλλαγή. Είναι από όλους μας (γονείς και εκπαιδευτικούς) παρατηρημένο ότι τα παιδιά κάνουν «κοιλιά» μετά τις γιορτές. Συνήθως το αποδίδουμε στις πολυήμερες διακοπές – σίγουρα παίζει μεγάλο ρόλο - , αλλά και η απότομη προσγείωση σε μια πραγματικότητα χωρίς φωτάκια και δώρα έχει τις δυσκολίες της.
Όπως σε κάθε τι που μας δυσκολεύει, η συζήτηση είναι ο καλύτερος δρόμος. Είναι και μια καλή ευκαιρία να δείξουμε στα παιδιά μας πόσο σημαντικό είναι να μοιράζονται τις σκέψεις και το συναίσθημά τους. Με ανοιχτές ερωτήσεις όπως «Πώς νιώθεις που θα γυρίσεις στο σχολείο ξανά;» ή την δική μας θέση «Πάλι γραφείο από αύριο κι έχω ένα δύσκολο πρότζεκτ…», αλλά εστιάζοντας στο πώς νιώθουμε γι’ αυτό, όχι απλά στην αναφορά του, βοηθάμε κι εκείνα να μάθουν να μοιράζονται και να αποφορτίζονται. Ρωτώντας τα δε, πώς πιστεύουν ότι θα μπορούσαμε να περάσουμε καλύτερα το διάστημα μέχρι την επόμενη γιορτινή περίοδο και όχι απλά να περιμένουμε να έρθει εκείνη η ώρα, μπορεί να εκπλαγούμε από τις απαντήσεις τους. Πέρα από το γεγονός ότι μαθαίνουμε όλοι μας να μην είμαστε συνεχώς σε αναμονή και να χαιρόμαστε τη στιγμή, τα παιδιά μέσα από την έμφυτη δημιουργικότητα και αισιοδοξία τους μπορεί να μας δείξουν ότι το να μαζέψεις βότσαλα στην παραλία μπορεί να γίνει ακόμα και όταν χιονίζει και ότι οι Χριστουγεννιάτικες γιρλάντες μπορούν να φορεθούν όλο το χρόνο κάνοντας το δικό μας πάρτι, χωρίς λόγο, ακόμα και στα μέσα του δύσκολου Γενάρη.