Διακοπές με περιορισμούς;; (19/08/2020)
Το φετινό καλοκαίρι δεν θυμίζει σε τίποτα όλα τα προηγούμενα. Είναι ένα διαφορετικό καλοκαίρι σε μια διαφορετική χρονιά σε μια διαφορετική ζωή με διαφορετικές συνήθειες. Είναι ένα καλοκαίρι με κορωνοϊο. Είναι ένα καλοκαίρι με μάσκες και αντισηπτικά δίπλα στα αντηλιακά και κανόνες υγιεινής που εφαρμόζονται μέχρι και στις παραλίες. Ποιος από εμάς φανταζόταν ποτέ ότι στην τσάντα για τη θάλασσα, ανάμεσα στα καπέλα και τα μαγιό θα είχαμε και απολυμαντικά; Ποιος από εμάς φανταζόταν ότι θα μέτραγε την απόσταση με τον διπλανό του στην καφετέρια; Ποιος φανταζόταν ότι θα στερούμασταν τις αγκαλιές;
Ειδικά το τελευταίο ίσως είναι το πιο δύσκολο. Ως μεσογειακός λαός, χαρακτηριζόμαστε από έντονο αυθορμητισμό, αγκαλιαζόμαστε για όλους τους λόγους, ακόμα και με ανθρώπους που είδαμε μέχρι και λίγες ώρες πριν. Αγκαλιαζόμαστε στη χαρά μας, στη θλίψη μας, στον ενθουσιασμό μας, βλέποντας μια ταινία, όταν γυρνάμε από τη δουλειά, όταν φεύγουμε για τη δουλειά, όταν παίρνουμε τα παιδιά μας από το σχολείο, όταν συναντάμε τη φίλη μας για ένα καφέ. Και ξαφνικά αναγκαστήκαμε να έχουμε όλοι ένα «κράτημα». Πρώτα σκεφτόμαστε και μετά αγγίζουμε. Πόσο θλιβερό…Περιορισμοί πρωτόγνωροι και με άγνωστο όριο επιβολής.
Μήπως όμως πρέπει να σκεφτούμε πώς θα μπορούσαμε να περιορίσουμε τον…περιορισμό; Είναι σημαντικό να προφυλάξουμε την υγεία μας και την υγεία των άλλων, αλλά είναι σημαντικό να προφυλάξουμε και την ψυχική υγεία τη δική μας και των παιδιών μας. Είναι άπειρες οι έρευνες που αναφέρουν την ύψιστη σημασία του αγγίγματος. Ενδεικτικά αναφέρουμε το πόσο η αγκαλιά δέρμα με δέρμα (skin to skin), βοηθάει την ανάπτυξη των πρόωρων βρεφών και πως εφαρμόζεται παγκοσμίως εδώ και πολλά χρόνια. Δεν μπορούμε να στερήσουμε από τα παιδιά μας την αγκαλιά. Μπορούμε να τους το εξηγήσουμε στο βαθμό που μπορούν να καταλάβουν και καλό είναι να λαμβάνουμε τα μέτρα μας. Τα παπούτσια να μένουν έξω από το σπίτι (έτσι κι αλλιώς είναι μια καλή τακτική) και τα χέρια να πλένονται αμέσως. Είναι ένα καλό παράδειγμα ζωής, όχι μια αναγκαστική συνήθεια λόγω της έξαρσης του ιού. Όταν όμως έχουμε μόλις γυρίσει από το γραφείο κι εκείνα λαχταρούν να μας αγκαλιάσουν, η άρνησή μας τα απογοητεύει. Δεν υπάρχει λογική στην ανάγκη για τη μαμά και τον μπαμπά. Υπάρχει μόνο η ανάγκη για τη μαμά και τον μπαμπά. Εμείς όμως έχουμε τη λογική και θέλουμε όσο τίποτα άλλο να αγκαλιάσουμε το μικρό μας, αλλά δεν τολμάμε πριν να κάνουμε ένα ντους. Για να συνδυάσουμε και τα δύο, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε αλλαγές στην καθημερινότητά τους. Μπορούμε να ζητήσουμε από την babysitter να βάλει στο πρόγραμμα την ημερήσια βόλτα τους περίπου την ώρα που γυρνάμε από τη δουλειά, έτσι ώστε ούτε απογοήτευση να δημιουργηθεί ούτε άγχος και μέχρι να επιστρέψουν να είμαστε ήδη έτοιμοι. Επίσης καλό είναι να αποφεύγουμε τις συζητήσεις γύρω από το θέμα του κορωνοϊού. Οι ζωές τους έχουν ήδη αλλάξει. Έχουν στερηθεί το σχολείο και τους φίλους τους και αυτό είναι ήδη πολύ. Νιώθουν έντονα την ανησυχία και την αβεβαιότητα γύρω τους, οπότε η ανάγκη για σταθερότητα στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον είναι ακόμα πιο έντονη. Δώστε πολλές αγκαλιές λοιπόν, κάνουν καλό σε όλους. Πηγαίνετε στην παραλία ακολουθώντας τα μέτρα προστασίας, αλλά χωρίς συνεχή αναφορά σε αυτά. Πηγαίνετε στις κούνιες, δείτε τους φίλους σας, κάντε ποδήλατο, φάτε στο ταβερνάκι. Περιορίστε τον περιορισμό, γιατί ο χειμώνας χρειάζεται μνήμες διακοπών και όμορφα ηλιοβασιλέματα για να περάσει γρήγορα. Και όλοι χρειαζόμαστε τις αγκαλιές για να μεγαλώσουμε. Γιατί όσο ηλικιακά μεγάλοι και να είμαστε, το παιδί μέσα μας πάντα λαχταρά το άγγιγμα.