Επιστροφή στις συνήθειες ενός ήδη αγχωμένου γονέα (21/05/2020)
Η ζωή μας έχει ήδη αρχίσει να επιστρέφει στα παλιά, στην προ COVID-19 εποχή. Κάθε μέρα όλο και κάτι παραπάνω μας επιτρέπεται, οι βαθιές ανάσες ελευθερίας τείνουν να γίνουν περισσότερες από τα επιφωνήματα άγχους και τα «μη» και «όχι» προς πάσα κατεύθυνση, έχουμε αρχίσει τος βόλτες, δειλά δειλά βλέπουμε φίλους και στο πίσω μέρος του μυαλού μας αρχίζει και μπαίνει η ιδέα του να καλέσουμε τη babysitter την άλλη εβδομάδα και να πάμε για ένα καφέ με ένα φιλικό ζευγάρι. Για κάθε μικρή επιστροφή νιώθουμε χαρά και άγχος. Θυμίζει λίγο την τεράστια χαρά της επιστροφής στο σπίτι μετά το μαιευτήριο αγκαλιά με το πιο σημαντικό πρόσωπο της ζωής μας, αλλά και το ταυτόχρονο άγχος του αν θα τα καταφέρουμε χωρίς την βοήθεια του νοσηλευτικού προσωπικού, μία μίξη αντιφατικών και δυνατών συναισθημάτων.
Σε όλη αυτή την περιπέτεια δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να δώσει εμπειρική συμβουλή. Το περάσαμε και το αντιμετωπίσαμε όλοι μαζί, δώσαμε ο ένας στον άλλον λόγια παρηγοριάς και υποστήριξης μέσα από το κοινό βίωμα, αλλά χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς να πούμε, ανταλλάξαμε ιδέες μαγειρικής και ομαδικών παιχνιδιών και αφιερώσαμε χρόνο στον εαυτό μας και τους άλλους γονείς-φίλους να περιγράφουν όλες τις απίστευτες στιγμές γκρίνιας και χαράς που είχε η κάθε μέρα της καραντίνας μαζί με τα παιδιά μας. Οι άνθρωποι οι οποίοι είχαν πάντα ένα παραπάνω άγχος με την υγιεινή και την καθαριότητα είναι στη δυσμενέστερη θέση τώρα που αρχίζουν οι δραστηριότητες όλης της οικογένειας. Πρέπει συνεχώς να θυμίζουν στα υπόλοιπα μέλη το σχολαστικό πλύσιμο των χεριών, να φορούν άλλα ρούχα έξω από το σπίτι, να βάζουν απολυμαντικό, να βγάζουν τα παπούτσια τους, να μην έρχονται πολύ κοντά ο ένας στον άλλον, να ενημερώνουν με τον πρώτο βήχα…Μα όλα αυτά ίσχυαν πάντα για πολλούς από εμάς, θα μας πείτε! Έτσι είναι. Και η αλήθεια είναι ότι τα παραπάνω είναι βάση και αρχή για την αποφυγή μετάδοσης ιώσεων γενικά. Με μία διαφορά. Ότι σε όλα αυτά προστέθηκε ο φόβος της θανατηφόρος νόσου και η ευθύνη του κάθε ένα μας απέναντι στον συνάνθρωπο. Πόσο κυριαρχεί η αγωνία του ότι μπορεί να είμαστε υπαίτιοι στο να νοσήσει ο ηλικιωμένος γείτονας ή ο φίλος μας με ζαχαρώδη διαβήτη…Συνεπώς η φωνή μας κρατάει ακόμα μια πιο έντονη αγωνία όταν λέμε για πολλοστή φορά μέσα στη μέρα «Έπλυνες τα χέρια σου;» και πάντα αναρωτιόμαστε αν όλα γίνονται όπως πρέπει. Και δεν ησυχάζουμε ποτέ.
Λοιπόν η απάντηση είναι ότι τίποτα δεν γίνεται όπως πρέπει. Πρόσφατα μια μαμά-φίλη της Paramana που έχει ψάξει και ασχοληθεί πάρα πολύ με το όλο θέμα μάς είπε «Κορίτσια, μην σκάτε. Το έχω προσπαθήσει από όλες τις πλευρές .Το σουπερ μάρκετ είναι άλυτος γρίφος. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην κάνεις φάουλ!». Ανακουφιστήκαμε όλες. Αφού μέχρι και η Σ. το λέει, υπάρχει ελπίδα! Και όντως υπάρχει. Αν προσπαθήσουμε να είμαστε σύμφωνα με τις οδηγίες στο απόλυτο είναι σαν μπαίνουμε σε διπλή ή τριπλή γυάλα. Μπαίνουμε μέσα στην πρώτη, αλλά ποτέ δεν είναι αρκετή. Αν ανοίξει μια ρωγμούλα; Αλλά μια ρωγμούλα μπορεί να ανοίξει όταν βάλεις και την δεύτερη και να συμπέσει πάνω στην πρώτη και ούτω καθεξής…
Συνεπώς; Ποια είναι η απάντηση; Απλή, αλλά όπως όλες οι αλλαγές, θέλει την προσπάθειά της. Ένα μικρό «άνοιγμα» κάθε φορά. Αφήνουμε πάντα τα παπούτσια έξω, αλλά δεν τα καθαρίζουμε την σόλα κάθε μέρα. Πλένουμε τα χέρια μας όσο πιο συχνά μπορούμε, αλλά δεν κυνηγάμε την Άννα στη βόλτα με τα απολυμαντικά μαντηλάκια κάθε 5 λεπτά. Αλλάζουμε τα ρούχα μας μετά την δουλειά, αλλά επιτρέπουμε ένα φιλί στο Νικόλα πριν μπούμε στο μπάνιο. Δαγκωνόμαστε την ώρα που ο Ιάκωβος που βγάζει δόντια βάλει στο στόμα του το μόλις πλυμένο παιχνίδι αφού πρώτα το ακούμπησε στον καναπέ, και δεν του το παίρνουμε να το πλύνουμε πάλι. Και αφήνουμε την Πολυξένη να καλέσει την φίλη της και να παίξουν με τα νερά στην βεράντα. Στην αρχή θα νιώθουμε τα τσιμπήματα πιο έντονα, μετά θα ατονούν. Και με το να αφήνουμε κάθε μέρα το παραθυράκι του άγχους μας λίγο πιο ανοιχτό, αφήνουμε χώρο για περισσότερα παιδικά χαμόγελα, λίγο παραπάνω Μαγιάτικη δροσιά και πολλές σταγόνες αισιοδοξίας.
Είμαστε όλοι σε αγωνία – κάποιοι λίγο παραπάνω. Και έχουμε μπροστά μας δρόμο και αγώνα και γνωριμία με νέες πραγματικότητες. Αλλά έχουμε και ο ένας τον άλλον. Και αν οι ανάγκες μας είναι λίγο πιο απαιτητικές και χρειαζόμαστε έναν επαγγελματία να μας βοηθήσει, η Paramana έχει πληθώρα επιλογών και ουσιαστική διάθεση να σας βρει τον κατάλληλο.