Έχουν τα παιδιά μας ευθύνες; Και ο ρόλος της νταντάς ποιος είναι; (26/11/2019)
Οι γείτονές σας έχουν μια έφηβη κόρη που προσφέρεται να βοηθήσει με τα ψώνια από το supermarket όποτε σας βλέπει φορτωμένη. Το 3χρονο αγοράκι της παιδικής σας φίλης βάζει πάντα στο νεροχύτη το χρησιμοποιημένο πιάτο του και το 5χρονο ανιψάκι σας μαζεύει τα παιχνίδια του κάθε βράδυ πριν το δείπνο χωρίς να του ζητηθεί. Πριν αρχίσετε να αναρωτιέστε αν υπάρχουν τέλεια παιδιά και γιατί δεν είναι το δικό σας ένα από αυτά, ας δούμε πως μπορούν τα παιδιά να βάλουν στη ζωή τους τις καθημερινές «δουλίτσες» αγόγγυστα.
Είναι σημαντικό να τους περνάμε το μήνυμα ότι όλα αυτά είναι μέρος της ζωής μας και όχι μια βαρετή διαδικασία που μας αναγκάζει η μαμά να ακολουθήσουμε. Ένα τακτοποιημένο δωμάτιο, τα ρούχα μας διπλωμένα στην καρέκλα, το άπλυτο πιάτο στο πλυντήριο και οι βρώμικες κάλτσες στον κάδο είναι κινήσεις που πρέπει να γίνονται αυτόματα για να μπορούν και τα ίδια να νιώθουν πιο άνετα στο σπίτι, να βρίσκουν πιο εύκολα τα πράγματά τους και να κινούνται σε ένα λιγότερο χαοτικό περιβάλλον. Μια babysitter θα μπορούσε να φανεί πολύ χρήσιμη στην λειτουργία των παραπάνω. Εκτός του ότι είναι ένα άλλο πρόσωπο πλην των γονέων που όμως επιβεβαιώνει αυτά που υποστηρίζουν οι γονείς, μπορεί να εντάξει στην ημερήσια απασχόληση και τις λιγότερο ευχάριστες δραστηριότητες, όπως είναι το να μπουν τα παιχνίδια στα κουτιά τους.
Είναι πολύ βασικό να εξηγήσετε στη νταντά τον τρόπο που εσείς θέλετε να γίνονται τα πράγματα. Μια καλή κατεύθυνση αρμοδιοτήτων δεν απογοήτευσε ποτέ, το αντίθετο μάλιστα. Αυτά που για μας είναι αυτονόητα ή πρωτίστης σημασίας μπορεί να μην είναι για εκείνη. Κάνουμε λοιπόν μαζί της ένα πρόγραμμα, την ενημερώνουμε για το πώς λειτουργούμε με το παιδί μας μέχρι τώρα και τί θα θέλαμε να προσθέσουμε ή να αλλάξουμε. Της δίνουμε το χρόνο και την προσοχή που χρειάζεται για να μας προτείνει κι εκείνη ιδέες για το πως θα γίνει διασκεδαστικό για τα παιδιά το να συμμετέχουν στην καθημερινή τακτοποίηση και στο τέλος κάνουμε μια νοερή-ή ακόμα καλύτερα γραπτή-λίστα των όσων είπαμε. Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά λατρεύουν να βοηθούν, αρκεί να νιώσουν ότι έχουν ένα κίνητρο γι’ αυτό.
Το καλύτερο κίνητρο είναι πάντα το παιχνίδι και η επιβράβευση, οπότε μην ξεχνάτε τόσο εσείς όσο και η babysitter να τα χρησιμοποιείτε (π.χ. τα μπαλάκια μπορώ να τα βάλω στο καλάθι τους σουτάροντας, τα αυτοκινητάκια στη θέση τους ¨οδηγώντας¨ κλπ.). Αλλά εξίσου σημαντικό είναι να αντιληφθούν και τις συνέπειες (π.χ. αν το αγαπημένο τους μπλουζάκι δεν μπει μέσα στον κάδο, δεν θα πλυθεί, άρα δεν θα μπορεί και να φορεθεί σύντομα.).
Σίγουρα δεν είναι μια εύκολη διαδικασία και σίγουρα χρειάζεται καθημερινή επανάληψη και απόλυτη συνεργασία με τη babysitter για να μπει στην καθημερινότητα τόσο των παιδιών όσο και των ενηλίκων (κακά τα ψέματα είναι πιο εύκολο να αφιερώσουμε 5 λεπτά να μαζέψουμε τα παιχνίδια, παρά να διδάξουμε ένα παιδί που είναι εξαρχής αρνητικό πώς να το κάνει και να κρατάμε και την ψυχραιμία μας την ώρα που επιμένουμε σε αυτό!), αλλά η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν είναι εύκολο στην καθημερινή σχέση με τα παιδιά μας -μέχρι που κάποια στιγμή, σχεδόν μαγικά, τα δύσκολα γίνονται εύκολα, ακριβώς εκεί που δεν το περιμένουμε.