Για να γίνει το σπίτι μας σπιτικό! (23/11/2017)
Κάθε πρωί ξυπνάω με καινούργια διάθεση να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό στα παιδιά μου! Τα ξυπνάω χαμογελαστή και προσπαθώ να διατηρήσω την χαρά μου για… τουλάχιστον 10 λεπτά μέχρι να αρχίσω να εκνευρίζομαι και να φωνάζω πώς πρέπει να κάνουν πιο γρήγορα για να προλάβουμε το κουδούνι του σχολείου και να απορώ πώς είναι δυνατόν να ξυπνάνε με τέτοια όρεξη για να καυγαδίσουν μεταξύ τους για λόγους όπως, ότι ο ένας κάθισε στο κρεβάτι του άλλου για να ντυθεί!
Κι έπειτα, όταν έχουν ήδη φύγει για το σχολείο και μένω μόνη μου, έρχονται οι τύψεις να με επισκεφτούν, ψιθυρίζοντάς μου ότι δεν είμαι αρκετά καλή μαμά αφού τα παιδιά μιμούνται ότι βλέπουν στο σπίτι τους. Επομένως, εμείς οι γονείς τους έχουμε τα χάλια μας και αν δεν διορθωθούμε σύντομα, θα έχουμε να ζήσουμε ακόμα χειρότερα!
Αν δε, κάνω το λάθος και χαζέψω στο internet την καθημερινότητα άλλων οικογενειών, που φαίνονται τόσο αγαπημένοι και καλοντυμένοι και ευγενικοί, τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο. Σκέφτομαι, «τα κάνω όλα λάθος» και απελπίζομαι!!!
Ευτυχώς όμως, μετά από την καταιγίδα βγαίνει το ουράνιο τόξο 
Και μετά την απελπισία, έρχεται η αισιοδοξία!
Όταν δω την ζωή μου πιο νωχελικά, συνειδητοποιώ ότι είναι ευλογημένη! Μπορεί να έχουμε δυσκολίες, όμως το παλεύουμε! Ασφαλώς και η καθημερινότητά μας έχει εντάσεις, όσο όμως προσπαθώ να μαθαίνω να αγαπάω, τόσο πιο ήρεμη θα είναι η ζωή στο σπίτι και τα παιδιά μας θα έχουν καλύτερα παραδείγματα. Και αφού μπορώ και παραδέχομαι ότι έχω περιθώρια βελτίωσης, θα προσπαθώ συνέχεια, χωρίς άγχος και πίεση, να προσφέρω ότι καλύτερο μπορώ. Όσο μπορώ! Και αυτή μου την προσπάθεια θα την διαισθανθούν τα παιδιά μου! Και θα με δικαιολογήσουν για τις ατέλειές μου αργότερα.
Με χαρά λοιπόν και με διάθεση για καινούργια αρχή κάθε μέρα, μόνο έτσι θα γίνει το σπίτι μας σπιτικό. Κι ας πέφτουμε ξανά και ξανά… Αρκεί να σηκωνόμαστε!
Και να θυμάμαι...Τα παιδιά πρέπει να ζουν τη χαρά μέσα στο σπίτι τους για να μην την αναζητήσουν αλλού!