H εμπειρία μου ως kid's caregiver της Paramana (25/08/2022)
Η ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΟΥ ΩΣ «KID’S CAREGIVER» ΤΗΣ PARAΜΑΝΑ
ΜΙΚΡΕΣ ΧΡΗΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ & ΦΡΟΝΤΙΣΤΕΣ
ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΕΚ ΠΕΙΡΑΣ
«Γνώρισα» την πλατφόρμα της «Paramana» προ 5 ετών περίπου, αναζητώντας μέσω διαδικτύου, πολυάσχολους γονείς που ενδιαφέρονταν για συνεργασία με παιδαγωγούς & φροντιστές παιδιών, όχι απλώς για «φύλαξη», αλλά για την βέλτιστη δυνατή συνδρομή τους, στην ανατροφή των παιδιών τους. Έχοντας περιηγηθεί αρκετά, διαβάζοντας και συγκρίνοντας μεταξύ αντίστοιχων σελίδων, αγγελιών κτλ, προτίμησα την εύχρηστη πλατφόρμα της «Paramana», εξαιτίας της λειτουργικότητας των απλουστευμένων διαδικασιών, της ευγένειας και αμεσότητας στην εξυπηρέτηση των συνδρομητών και της ταχύτητας στην διεκπεραίωση των διαδικαστικών εγγραφής & συνδρομής ακόμη & μέσω ενός απλού «sms». Κατά την διάρκεια της συνδρομής υπάρχει δυνατότητα απεριόριστης ανταλλαγής μηνυμάτων μεταξύ συνδρομητών γονέων & παιδαγωγών-babysitters. Η πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία, έρχεται συχνά, μετά από μερικές ώρες, οδηγώντας στο πρώτο ραντεβού μέσα σε ελάχιστες ημέρες…και η αναζήτηση της συνεργασίας αυτής με συγκλίνουσες αμφοτέρων πλευρών, απόψεις, ωράρια, αμοιβή, συνθήκες και αμοιβαία αποδεκτό το προαπαιτούμενο του αλληλοσεβασμού, της συνέπειας, της εντιμότητας μα πάνω απ’ όλα της αγάπης για τα παιδιά, τροχοδρομείται….
Εξάλλου, δεν υπάρχει τίποτε πιο συγκλονιστικό, από την ξαφνική αυθόρμητη αγκαλιά ενός παιδιού, που μέχρι πρότινος, του ήσουν άγνωστη. Μ’ αυτόν τον τρόπο πιστοποιεί ότι σε αγαπά & σε εμπιστεύεται με μάτια- καθρέφτες μιας απαστράπτουσας, λαμπερής ψυχής, να σπινθηρίζουν, κάθε που σε βλέπει είτε πας να το πάρεις απ’ το σχολείο, είτε το πας στο ωδείο ή στο ψιλικατζίδικο, είτε στο βιβλιοπωλείο για να ντύσετε μαζί τα τετράδια, είτε στο πάρκο για παιχνίδι & γυμναστική είτε παίζεις μαζί του “UNO” και το μαθαίνεις ότι σημασία δεν έχει πάντα να νικά, αλλά να απολαμβάνει μια ωραία παρτίδα με γέλιο και ανατροπές, και να μη διστάζει να ρισκάρει ως και να χάσει αν πρόκειται να ακολουθήσει μια στρατηγική, την αποτελεσματικότητα της οποίας, θέλει να «τσεκάρει»!
ΠΡΟΝΗΠΙΑ – ΝΗΠΙΑ – ΠΑΙΔΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ / ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Σε νιώθει τον «δικό του άνθρωπο» και στο δείχνει. Το έχω ζήσει, το ζω και είμαι ευτυχής, γι’ αυτό. Είμαι ευγνώμων, προς τους γονείς που με τίμησαν & με τιμούν με την εμπιστοσύνη τους όλα αυτά τα χρόνια, αλλά κυρίως προς όλες αυτές τις πανέμορφες αγαπημένες μου φατσούλες με το καθάριο βλέμμα, και τα ανεκτίμητης αξίας τρανταχτά γέλια που διώχνουν μακριά τοξικότητες ενηλίκων! Δέκτης & πομπός, πηγαίων ανεπιτήδευτων συναισθημάτων και σκανταλιάρικων χαμόγελων, λατρεύω τα πασαλειμμένα με σοκολάτα ή παγωτό μουσούδια. (Επιτρέπεται μια στο τόσο, αφού πρώτα έχουμε συμφωνήσει να φάμε μαζί, λίγο από εκείνα τα απαραίτητα φαγητά, που μπορεί κάποιες φορές να μην είναι και τόσο δελεαστικά, αλλά μαθαίνουμε μαζί επακριβώς, σε τι ακριβώς ωφελούν τον οργανισμό μας και τι αποτελέσματα έχουν οι βιταμίνες τους).
Και κάπως έτσι και με πολλή ηρεμία, υπομονή και κουβέντα το αγαπημένο «μουτράκι» ή τα μουτράκια, επειδή βλέπουν/ει ότι κάνεις ακριβώς τα ίδια, με τα οποία και αυτό πρέπει να ασχοληθεί, όταν του εξομολογείσαι ότι «δεν σου άρεσαν και σένα οι φακές», σε εμπιστεύεται & αποφασίζει ενώ αρχικά αρνείται, έστω να δοκιμάσει μαζί σου, φακές», «αρακά», ψάρι, χόρτα & κουνουπίδι αφήνοντας στο τέλος μια «ριγανάδα με φέτα», καθώς μαθαίνει ότι η γεύση των τροφών, δεν είναι πάντα ίδια, αλλά μπορεί να γίνει πιο ωραία προσθέτοντας ή αφαιρώντας κάποιο υλικό που του αρέσει
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ & ΜΑΘΗΣΗ ΔΙΧΩΣ ΘΡΑΝΙΑ
Οι μαγειρικές & ζαχαροπλαστικές αλχημείες (ειδικά στα γιορτινά events, πχ γενέθλια δικά τους, μαμάς-μπαμπά-αδελφής/ού, πάρτι, γιορτές), ως κατεξοχήν δημιουργικό «σπορ» προσφέρουν μεγάλη ικανοποίηση σε παιδιά και γονείς! Όπως και όλες οι κατασκευές, που πραγματοποιούν από το «τίποτε» και «πουθενά», στο συμμετοχικό με τον φροντιστή παιχνίδι, εκδηλώνοντας τα ταλέντα τους & νιώθοντας καμάρι, όταν η μαμά τους βάζει στο σαλόνι κάτω από ακριβούς πίνακες, ένα παλιό ράφι που μετετράπη «εναλλακτικά» σε πίνακα ζωγραφικής σχεδιασμένο μεν από το φροντιστή, αλλά μπογιατισμένο απ’ τα ίδια με «tempera» & με την υπογραφή τους.
Κάπως έτσι και διασκεδάζοντας, μαθαίνουν να σκέφτονται «εναλλακτικούς τρόπους χρήσης» και «εναλλακτικές λύσεις» αφού το «πέταγμα» δεν είναι πάντα η πρώτη επιλογή, αλλά η «ανακατασκευή» και η χαρά της επαναχρησιμοποίησης και κυρίως της «φαντασίας» και του «οραματισμού της υλοποίησης» προ αυτής. Εξάλλου μήπως τα πάντα σε αυτές τις ηλικίες αλλά και στις μεγαλύτερες δεν είναι «διδασκαλία & μάθηση»; Όπως και η βόλτα. Τα είδη των δένδρων με φύλα τους στο «φυτολόγιο», οι διαστάσεις, το μήκος, το φάρδος του δρόμου, το ύψος των δένδρων & η περίμετρος του κορμού, είναι μια ωραία κουβεντούλα καθώς μαθαίνουν να μην προσπερνούν αδιάφορα, αλλά.. να παρατηρούν τον κόσμο. Η διαφορά των διαστάσεων στη ζωή των μυρμηγκιών και του ανθρώπου, πόσο πολύ τα εντυπωσιάζει…
ΑΓΑΠΗ & «ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΖΩΗΣ»
Η ζωή είναι «αγάπη», και ο τρόπος που θα αντιδράσει ο φροντιστής στη θέα μιας γάτας ή ενός σκύλου όταν τα παιδιά δεν είναι και τόσο εξοικειωμένα είναι πολύ βασικός για την καταστολή της ανάπτυξης περιττών «φοβιών» , αφού τα μικρά μας μαθαίνουν πως και τα ζωάκια σκέφτονται, όχι τόσο πολύπλοκα βέβαια, όπως οι άνθρωποι, αλλά έχουν συναισθήματα εξίσου και ίδιες ανάγκες. Απλώς μιλούν άλλη γλώσσα…
Όλα αυτά είναι «έρωτας»! Εξάλλου αν δεν είναι «έρωτας» η διδασκαλία, ή σε αυτό το οποίο επενδύει κανείς χρόνο & καρδιά εργασιακά, δεν θα είναι για κανέναν ούτε ενήλικα ούτε παιδί ούτε και γονιό, ψυχοφέλιμο και άρα ούτε ευχάριστο, ούτε & επιτυχές…
«ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟ «ΓΕΙΑ ΣΟΥ» & «ΑΠΟΔΟΧΗ»
Όπως συχνά συμβαίνει και μεταξύ ενηλίκων, έτσι και με τα παιδιά, απ΄τα πρώτα λεπτά που διασταυρώνονται τα βλέμματα, προκύπτει η συν αντίληψη, στην διαπίστωση ύπαρξης «χημείας» μετά το 1ο «ζύγιασμα», στην ανίχνευση του βαθμού ειλικρίνειας & παιχνιδιάρικης νοοτροπίας. Εκείνα με το ανόθευτο θεϊκό ένστικτό τους & εμείς, που τα αγαπάμε και εργαζόμαστε για αυτά, με τη δική μας, καθένας εμπειρία ζωής, και γνώσεις σε παιδαγωγικά, ψυχολογία και επικοινωνία.
Η «καλή μέρα» φαίνεται από το «γεια σου, εγώ είμαι η Μαίρη» που συνδυάζεται με λύγισμα των γονάτων & βαθύ κάθισμα, ώστε να δοθεί αέρας υπεροχής & μήνυμα «ισοτιμίας» στο «μουτράκι» που έχουμε μπρος μας, το οποίο συνήθως ξαφνιάζεται πολύ ευχάριστα, βλέποντας να του τείνουν το χέρι προς χειραψία («όπως κάνουν οι .. μεγάλοι») και έτσι ασυνείδητα και αντανακλαστικά, ανταποκρίνεται στην άφατη επικοινωνία του «body contact», τείνοντας και το δικό του, έχοντας εισπράξει «σεβασμό» & ανταποδίδοντας με «αποδοχή».
Αν σε συμπαθήσει , μετά τα πρώτα ανιχνευτικά λεπτά, θέλει να σου δείξει κάτι που έφτιαξε, ή τα αγαπημένα του παιχνίδια, ανυπομονώντας να παίξει μαζί σου και να σου τραβήξει την προσοχή, διακόπτοντας συχνά την κουβέντα με τους γονείς, γιατί ξέρει ότι το ίδιο είναι που θα «αποφασίσει» πόσο και «πως», θα σε «από-δεχθεί», ασχέτως της αναντίρρητης συν-απόφασης γονέων & κηδεμόνων.
« ΔΙΑΔΡΑΣΗ – ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ – « ΠΑΡΟΝΤΕΣ» ΓΟΝΕΙΣ, ΑΝ & «ΑΠΟΝΤΕΣ »
Αν και από βρέφη, όπως είναι φυσικό, προτάσσουν ενστικτωδώς την ανάγκη ικανοποίησης των δικών τους αναγκών, αποζητώντας αρχικά από τους γονείς & ύστερα και από το περιβάλλον τους, την σιγουριά της εξασφάλισής τους, μεγαλώνοντας, με το διάβα του χρόνου & την καθημερινή συναναστροφή, με τον φροντιστή-παιδαγωγό, δημιουργείται με τα παιδιά, ένας, προσωπικός με καθένα τους, κωδικός επικοινωνίας! Ένας πολύ προσωπικός δεσμός σχέσης «αγαπητικής» & διάδρασης!
Η εξέλιξη της, οδηγεί στην ανακάλυψη από πλευράς τους, μιας νέας ανάγκης, η οποία προκύπτει αβίαστα και σιγά –σιγά καταλήγει σε μια υγιή εξωστρέφεια προς το ευρύτερο περιβάλλον του σχολείου, δασκάλους & πάσης φύσης καθηγητές & φίλους. Ποια είναι αυτή; Είναι η ανάγκη της οικειοθελούς ανταπόδοσης στην εδραίωση, σχέσεων αμοιβαιότητας ως προς το «δίνω-παίρνω» & στόχο την επίτευξη προοδευτικά μιας «ισοτιμίας στις υποχρεώσεις» έναντι των γονιών & λοιπών μελών της οικογένειας, αναλόγως της ηλικίας κάθε παιδιού.
Εκτός της εμπιστοσύνης που έχει επιτευχθεί με τον χρόνο, τώρα αναπτύσσεται και η έγνοια από κοινού με μια καλλιεργούμενη διάθεση συνεισφοράς στην «ομαδούλα» και το «παρεάκι», που οικοδομείται, μεταξύ του φροντιστή είτε με ένα παιδάκι είτε και με τα μικρότερα ή μεγαλύτερα αδέλφια του. (Συχνά υπάρχει θέμα ανταγωνισμών ως της εξεύρεσης της χρυσής ισορροπίας από πλευράς φροντιστή: «είμαστε μια ομάδα μαζί και οι τρεις θα αποφασίσουμε πως θα το κάνουμε αυτό, με τρόπο που να ικανοποιεί όλους και να μη ξεφύγουμε από τους κανόνες του σπιτιού που έχουν θέσει η μαμά και ο μπαμπάς. Δεν κλαίμε, δε φωνάζουμε, κουβεντιάζουμε…και σίγουρα θα συμφωνήσουμε»).
ΚΑΝΟΝΕΣ & ΟΡΙΑ
Αντιθέτως με ό,τι νομίζουν πολλοί, στις μέρες μας, η εκμάθηση και τήρηση των προσυμφωνημένων από το φροντιστή με τους γονείς, «κανόνων», με συνέπεια από πλευράς όλων και των παιδιών, αφενός τους προσδίδει αίσθημα «ασφάλειας» ρουτίνας, αφετέρου τα βοηθά να μην λησμονούν πως υπάρχουν όρια και κανόνες παντού, οικοδομώντας από νωρίς χαρακτήρα αυριανού πολίτη που θα σέβεται τους νόμους και τα όρια των άλλων.
Θεωρώ πολύ καθοριστικό παιδαγωγοί και φροντιστές, μιλώντας με τα παιδιά να αναφέρονται συχνά και με λόγια σεβασμού & εκτίμησης, προς τους γονείς τους, εν τη απουσία τους, ενισχύοντας τους δεσμούς μεταξύ των μελών της οικογένειας, ( ειδικά στο έντονο στάδιο της εφηβείας ) ώστε και τα παιδιά να αντιλαμβάνονται ότι ο φροντιστής είναι η «συνέχεια» των γονιών, δίχως να τους υποκαθιστά, αλλά όντας υπεύθυνος έναντι της βούλησής τους, ώστε να μην υπάρχει «σύγχυση», περί του ποιος έχει τον 1ο και τελευταίο λόγο στην οικογένεια.
Σε σπάνιες περιπτώσεις που τυχόν υπάρξουν παιδιά που θελήσουν «να σπάσουν κανόνες» τσεκάροντας αντιδράσεις & επιδιώκοντας να «μετρήσουν» τα «όρια» των άλλων και τα δικά τους, το μόνο που δεν χρειάζεται είναι εκνευρισμός ή απώλεια ψυχραιμίας. Αυτό που χρειάζεται είναι πολύ ήρεμη φωνή, σταθερός και αργός τόνος εκφοράς λόγου, σοβαρό ήρεμο ύφος κοίταγμα στα μάτια και στακάτος λόγος ότι «θα γίνει αυτό που έχει αποφασίσει η μαμά και ο μπαμπάς και θα ήταν καλή ιδέα στην περίπτωση που θα ήθελες αυτό να αλλάξει να το συζητήσετε. Νομίζω ότι θα σε ακούσουν με προσοχή και θα αποφασίσετε παρέα».
Στην Ιεράρχηση προτεραιοτήτων στην επαφή με τα παιδιά, το Νο 1 είναι να ξέρει κανείς να «ακούει» τι λένε, πως το λένε και να αφιερώνει χρόνο για κουβέντα μαζί τους. Έχει αποδειχθεί πολύ υποβοηθητικό για τους γονείς, στους οποίους υπάρχουν φορές που διστάζουν να αποκαλύψουν πράγματα και πολύ σωτήριο για τα ίδια, όταν η συνεργασία με τους γονείς είναι εξόχως αγαστή και υπάρχει συν αντίληψη Αρχών & Αξιών.
Εύχομαι σε όλους,
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και μια νέα εποικοδομητική και ήρεμη σχολική χρονιά
Ευχαριστώ πολύ Paramana
Το κείμενο μας το έστειλε η babysitter Μαίρη Π.
εγγεγραμμένο μέλος στην πλατφόρμα της Paramana.