Γιατί δεν με ακούει το παιδί μου; (25/09/2015)

 

Το γεγονός ότι είμαι μαμά 5 παιδιών, εκτός από περισσότερη εμπειρία, μου έχει χαρίσει και πιο πολλές μαμάδες- φίλες .

Και όπως είναι φυσικό στις συζητήσεις των μικρο-μαμάδων, το θέμα περιστρέφεται πολλάκις γύρω από το ευαίσθητο ζήτημα του «γιατί το παιδί μου δεν με ακούει», «πότε θα μπορέσουμε επιτέλους να συνεννοηθούμε» και άλλα παρόμοια.

 

Όπως όμως ένας καλός μας φίλος-μπαμπάς 4 παιδιών, μου είχε κάποτε πει «όταν τα παιδιά ήταν μικρά, έλεγα ότι θα μεγαλώσουν και θα καταλαβαίνω τι θέλουν. Τώρα όμως που μεγάλωσαν, πάλι δεν καταλαβαίνω! ». Συμπέρασμα:  Μην περιμένετε να αλλάξουν μαγικά τα παιδιά σας και να σας υπακούν μια μέρα! Προσπαθήστε από σήμερα (γιατί ΠΟΤΕ δεν είναι αργά) να χτίσετε βάσεις για μια πιο υγιή επικοινωνία και για περισσότερη ηρεμία στο σπίτι σας.

 

Βασική προϋπόθεση για να μπορέσει ένα παιδί να υπακούσει το γονιό, θεωρώ ότι είναι ο ίδιος να είναι σίγουρος για τον εαυτό του και για την ορθότητα του τρόπου διαπαιδαγώγησης που ακολουθεί. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πώς θα πιστέψει ότι είναι αλάθητος! Σφάλματα θα κάνουμε συνεχώς, όπως σε όλους τους τομείς της ζωής μας, έτσι και με τα παιδιά μας. «Καλός» γονιός είναι αυτός που μαθαίνει από τα λάθη του. Μη φτάσουμε στο άλλο άκρο, επειδή δηλαδή νομίζουμε ότι μπορεί να κάνουμε λάθη, να αφήνουμε τα παιδιά να συμπεριφέρονται όπως νομίζουν, στο όνομα μιας ελευθερίας που το παιδί είναι πολύ μικρό για να διαχειριστεί και που μπορεί να γίνει αυθάδεια αν δεν υπάρξουν όρια.

 

Πριν αποφανθείτε λοιπόν ότι «το παιδί μου δεν με ακούει» σκεφτείτε τα ακόλουθα:

 

• Σε τι φάση βρίσκεται το παιδί όταν του ζητάτε να κάνει κάτι. Μήπως είναι κουρασμένο (π.χ. μόλις γύρισε από το σχολείο), νυστάζει, πεινάει ή τρώει; Εσείς θα είχατε διάθεση να κάνετε κάτι που θα σας ζητούσαν αν ήσασταν στη θέση του;

 

• Μήπως είστε λίγο υπερβολικοί; Δεν μπορούμε να έχουμε ίδιες απαιτήσεις από ένα παιδάκι 2 χρονών και ένα 5χρονο. Και να δεν θέλουμε να κουραζόμαστε επαναλαμβάνοντας συνεχώς εντολές του τύπου «μην ακουμπάς εκεί», «πρόσεξε μην το σπάσεις», καλό είναι αποσύρουμε από το οπτικό πεδίο τους τα αντικείμενα που δεν θέλουμε να μας καταστρέψουν και να βάλουμε κλειδαριές στα ντουλάπια που δεν πρέπει να ανοίγουν.

 

• Είστε ήδη κουρασμένοι/στενοχωρημένοι/ νευριασμένοι από κάποια άλλη κατάσταση όταν ζητάτε να σας ακούσουν τα παιδιά σας; Αν ναι, τότε το κλίμα είναι ήδη φορτισμένο και σχεδόν σίγουρα δεν θα μπορέσετε να μεταφέρετε το μήνυμά σας με ηρεμία. Σε αυτή την περίπτωση καλύτερα είναι να μην ζητήσετε τίποτα γιατί το πιο πιθανό είναι να μην σας ακούσει το παιδί σας επειδή λαμβάνει την αρνητική σας ενέργεια ή να υπακούσει φοβισμένο.

 

• Μήπως απλά θέλετε να ξεμπερδέψετε μαζί του; Ποιος ο λόγος που δίνετε μια εντολή στο παιδί σας; Είναι ανάγκη να κάνει κάτι ή απλά θέλετε την ησυχία σας, για να μιλήσετε στο τηλέφωνο ή να σερφάρετε στο Internet; Θα θέλατε να σας συμπεριφερθεί με τον ίδιο τρόπο;

 

• Δίνετε ξεκάθαρες οδηγίες; Μήπως παρα- αναλύετε το θέμα και συζητάτε σα να βρίσκεστε με ενήλικο; Προτιμότερο είναι να λέτε λίγα λόγια και ακόμα καλύτερα να αναφέρεστε με καταφατικές προτάσεις, αντί να κάνετε ερωτήσεις. Π.χ. να πείτε «πλένουμε τα χέρια τώρα», αντί για «θα πλύνεις τα χέρια σου;» και αντί για «δεν είπαμε ότι τα χέρια μας έχουν μικρόβια από το σχολείο και πρέπει να τα πλένουμε όταν γυρίζουμε σπίτι. Πότε επιτέλους θα μάθεις να το κάνεις χωρίς να σου το υπενθυμίζω συνέχεια;»

 

• Την προηγούμενη φορά που δεν υπάκουσε στην εντολή σας, τηρήσατε ότι είχατε δηλώσει για τις συνέπειες των πράξεών του; Αν δεν το κάνατε, καιρός να ξεκινήσετε σήμερα. Τα παιδιά καταγράφουν σαν «κασέτα» τις αντιδράσεις μας και είναι φυσικό, αν βλέπουν ότι τα λόγια μας δε συμφωνούν με τις πράξεις μας, να μη μας ακούσουν την επόμενη φορά που θα ζητήσουμε κάτι.

 

• Έχετε θετική προσέγγιση! Προσπαθήστε να μην γκρινιάζετε, να μη φωνάζετε, να μην παρακαλάτε. Π.χ. Μιλήστε τους φιλικά, χαμογελαστά αλλά με ευθύτητα και συγκεκριμένα.

 

Be positive και θα γίνουν και τα παιδιά σας (αργά η γρήγορα)!!!