Μαμά υπάρχει Άγιος Βασίλης; (30/12/2021)
Χριστούγεννα χωρίς τον χοντρούλη γελαστό ασπρομάλλη παππούλη δεν υπάρχουν!
Η φιγούρα του πλαισιώνει την πιο όμορφη περίοδο του χρόνου είτε σαν λούτρινο παιχνίδι στην αγκαλιά του μικρού μας, είτε σαν φωτεινό διακοσμητικό στο μπαλκόνι μας, είτε σαν σκέψη στο μυαλό των παιδιών μας όταν γράφουν τα γράμματα για τα δώρα μασώντας το μολύβι τους, είτε σαν εικόνα από ταινία ή διαφήμιση. Ο αγαπημένος Άγιος όλων μας συμβολίζει Χριστούγεννα. Χωρίς αυτόν, η εορταστική περίοδος δεν υπάρχει. Μαζί με τα κόκκινα ρούχα του, τη γενειάδα, τα γυαλάκια και το ζεστό βλέμμα, έρχεται και μια μεγάλη αγκαλιά για όλους, ζεστασιά, αγάπη και πραγματική αφοσίωση στην όποια «ανάγκη» μας του παρουσιάσουμε για το δώρο που λαχταρούμε. Είναι, πάνω απ’ όλα, ο παππούς που όλοι θέλουμε, η στήριξη, η σιγουριά και η ασφάλεια που μας λείπει.
Όλοι οι «μεγάλοι» πιστεύουμε στον Άγιο Βασίλη και κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να κρατήσουμε το παραμύθι ζωντανό και για τα παιδιά μας, ίσως επειδή έτσι μένει ζωντανό και για μας…Όμως τα παιδιά μεγαλώνουν, αμφισβητούν , εκλογικεύουν και συζητάνε με τους φίλους και συμμαθητές τους. Συνεπώς η ώρα της αποκάλυψης φτάνει κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα. Και η ερώτηση που δεν θέλουμε να ακούσουμε, μπαίνει στην κουβέντα μας και ποτέ μα ποτέ δεν είμαστε αρκετά προετοιμασμένοι γι’ αυτήν. Συνήθως δε, μας βρίσκει είτε πάνω από το νεροχύτη πλένοντας τα πιάτα, είτε αδειάζοντας το πλυντήριο, είτε πονοκεφαλιάζοντας με τα φορολογικά μας και, όπως όλες οι ερωτήσεις των παιδιών, αιφνιδιαζόμαστε ακόμα περισσότερο.
Μια καλή ιδέα είναι να ρωτήσουμε τι σημαίνει για εκείνα να υπάρχει Άγιος Βασίλης.
Είναι η ανάγκη για τον γλυκό παππού, είναι το ορόσημο των γιορτών, είναι η σιγουριά ότι θα λάβουν δώρα ή κάτι άλλο; Από εκεί και πέρα, τα παιδιά μας καθοδηγούν στην συζήτηση. Μπορεί να τεθούν πολλές ερωτήσεις, μπορεί να σταματήσει και το ενδιαφέρον για εξηγήσεις εκεί. Και, σίγουρα, δεν υπάρχει απόλυτα σωστό και απόλυτα λάθος. Είναι μια καλή ευκαιρία να εξηγήσουμε τη διαφορά ανάμεσα στο παραμύθι και το ψέμα, την ανάγκη όλων για λίγη μαγεία, το πόσο σημαντικό είναι να γίνουμε εμείς οι ίδιοι Άγιοι Βασίληδες για κάποιον λιγότερο ευνοημένο, αλλά και το πόσο σπουδαίο είναι να δεχτούμε ότι κάποιοι πιστεύουν την ιδέα του και κάποιοι όχι.
Σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να πούμε ψέματα για να κρατήσουμε ζωντανό το παραμύθι ή να αισθανόμαστε ότι πρέπει να απολογηθούμε για το ότι εμείς, ενδεχομένως, το πιστεύουμε ακόμα. Είναι μια τελείως προσωπική επιλογή και το αν θελήσουν τα παιδιά μας να προσπεράσουν τη μαγεία, δεν σημαίνει ότι είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε κι εμείς. Και αυτό οφείλουμε να τους το εξηγήσουμε. Όπως και το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να ενημερωθούν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, αν δεν έχουν ήδη αναρωτηθεί από μόνα τους. Κρατάμε επίσης στο μυαλό μας ότι μπορεί να «απορρίψουν» τον Άγιο Βασίλη, αλλά όχι τη νεράιδα των δοντιών ή κάποιο άλλο σημαντικό για εκείνους φανταστικό πρόσωπο. Με λίγα λόγια, τα αφήνουμε να προχωρήσουν τη συζήτηση και να βρουν μόνα τους το πως θέλουν να χειριστούν τη νέα γνώση που έχουν.
Ακόμα και να αποφασίσουν ότι το παραμύθι έχει τελειώσει για εκείνα πια, η παιδικότητα δεν χάνεται σε ένα απόγευμα, ούτε τα Χριστούγεννα γίνονται λιγότερο μαγικά επειδή ο Άγιος Βασίλης στην κεντρική πλατεία της περιοχής μας είναι πλέον στα μάτια τους απλά ένας άνθρωπος με στολή. Το πνεύμα των Χριστουγέννων, η αγάπη, η δοτικότητα και η ζεστασιά, κυριαρχούν ακόμα και για τους πιο μεγάλους λάτρεις του πραγματικού. Οπότε…μην παραξενευτείτε αν το 10χρονο προεφηβάκι σας αρνηθεί το παραμύθι, αλλά κοιμηθεί αγκαλιά με τον τάρανδο που σέρνει το έλκηθρο του πιο υπέροχου γελαστού παππούλη που όλοι γνωρίζουμε.
Χρόνια καλά με παραμύθια πολλά!