Μάθε παιδί μου να κοιμάσαι (27/03/2015)
Αν σε κάτι έχω εμπειρία, αυτή είναι στο μεγάλωμα παιδιών! Σαν μαμά 5 μικρών παιδιών, που το καθένα, φυσικά, έχει διαφορετική προσωπικότητα και απαιτήσεις συνεχώς μαθαίνω πώς να χειρίζομαι τις καθημερινές τους συμπεριφορές με τρόπο που να προκαλώ τις λιγότερες αντιδράσεις, αν είναι δυνατόν 
Ταυτόχρονα προσπαθώ να απλοποιώ τη ζωή μας στο σπίτι όσο μπορώ για να γλυτώνω από περιττή κούραση και εκνευρισμό. Για παράδειγμα, οι δουλειές του σπιτιού έχουν περιοριστεί και έχω εξασκήσει την όρασή μου να βλέπει μόνο τα άκρως απαραίτητα. Επίσης δεν έχουμε πολλά έπιπλα και σε καμία περίπτωση δεν υπάρχουν εκτεθειμένα αντικείμενα που θα στενοχωρηθώ αν σπάσουν! Ακόμα και τα παιχνίδια είναι μετρημένα, για να περιορίζεται λίγο το χάος αλλά και για έναν ακόμα λόγο. Για να προλαβαίνουμε τη βαρεμάρα! Τι εννοώ; Έχω αποθηκεύσει τα μισά από τα παιχνίδια των παιδιών μου και όταν βλέπω ότι έχουν βαρεθεί αυτά που έχουν, τα αντικαθιστώ! Έτσι και αυτά ενθουσιάζονται και έχουμε λίγο ελεύθερο χώρο για να πατήσουμε J
Κάτι άλλο που θεωρώ σημαντικό και που μας έχει βοηθήσει αρκετά στην καθημερινότητά μας, είναι η τήρηση ενός προγράμματος. Περίπου σταθερές ώρες γευμάτων, μελέτης για το σχολείο και προπάντων σταθερές ώρες ύπνου! Απ’ όλα δε πιο σημαντικό θεωρώ ότι είναι οι σταθερές ώρες ύπνου! Νομίζω πώς και τα παιδιά ωφελούνται, μιας και ξεκουράζονται επαρκώς και ηρεμούν, αλλά είναι απαραίτητο και για τους γονείς, ώστε να έχουμε λίγο χρόνο για εμάς μόνο!
Όταν με ρωτάνε πώς τα καταφέρνουμε με τον ύπνο, ειδικά επειδή έχουμε πολλά παιδιά, τους απαντάω πώς προσπάθησα (κυρίως η μαμά τα κάνει αυτά ) να βάλω τα παιδιά μου σε ρουτίνα ύπνου από όταν ήταν βρέφη και πώς αν γίνει καλή αρχή, εύκολα διατηρείται.
Είμαι από τις μαμάδες που θεωρούν πώς τα μωρά πρέπει να κοιμούνται συγκεκριμένες ώρες καθημερινά, πώς το κλάμα ενός μωρού δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι πρέπει να θηλάσει ( μπορεί να οφείλεται σε κούραση ή σε πόνο για παράδειγμα) και επομένως δεν ήμουν όλη τη μέρα με ένα μωρό στο στήθος, πράγμα που θα με ξεθέωνε σε χρόνο dt!
Επίσης, είμαι υπέρμαχος της άποψης πώς τα βρέφη πρέπει να κοιμούνται με κλειστά παντζούρια για να μάθουν τη διαφορά μεταξύ ημέρας και νύχτας και πώς μετά από μερικούς μήνες θηλασμού και εφόσον το βάρος τους αυξάνεται κανονικά (σε συνεννόηση με τον παιδίατρο πάντα), δεν χρειάζεται να τρώνε το βράδυ. Με λίγο λίκνισμα στην κούνια και υπομονή στο κλάμα τους τις πρώτες ημέρες εφαρμογής του «όχι άλλος θηλασμός μέσα στη νύχτα», ΟΛΑ μου τα παιδιά μάθαιναν να κοιμούνται όλο το βράδυ και να είναι περισσότερο ήρεμα την ημέρα (αφού είχαν χορτάσει ύπνο). Και φυσικά, αυτό δεν είχε καμία αρνητική συνέπεια για το βάρος τους!
Η αλήθεια είναι πώς δεν είχα καμία γιαγιά κοντά να με συμβουλεύσει πώς να μεγαλώνω τα παιδιά μου, γιατί τότε μπορεί τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά και ως άπειρη μαμά κατέφυγα στην ανάγνωση βιβλίων για την ανατροφή των παιδιών τους πρώτους μήνες της ζωής τους. Ασφαλώς και οι συγγραφείς των σχετικών βιβλίων, όπως ακριβώς και οι γονείς γενικότερα, δεν έχουν όλοι την ίδια φιλοσοφία. Κάθε νέα μαμά μπορεί να βρει άπειρα σχετικά αναγνώσματα και να επιλέξει εκείνα που ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία της για να συμβουλευτεί.
Έτσι και εγώ, βρήκα αυτό που μου ταίριαζε σαν φιλοσοφία και το ακολούθησα. Και μου βγήκε σε καλό! Μπορώ να πω με μεγάλη μου χαρά πώς τα παιδιά μας κοιμούνται πολύ καλά και όλο το βράδυ από μωρά και πώς ,ναι, πιστεύω πώς το θέμα του ύπνου μπορεί να προγραμματιστεί σε γενικές γραμμές! (Και σε περίπτωση που σας ενδιαφέρει, το βιβλίο που διάβασα τότε, στο πρώτο μου παιδί, ήταν το « The New Contented Little Baby Book» της Gina Ford, το οποίο συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσες μαμάδες είναι της άποψης πώς τα μωρά μπορούν να μπουν σε ρουτίνα).
Εσείς τι εμπειρία έχετε με τα παιδιά σας; Έρχεται τελικά η ώρα που μαθαίνουν από μόνα τους να κοιμούνται ή πρέπει να τα «βοηθήσουμε» λίγο;
Νατάσα