Μου θυμίζω τη μάνα μου! (11/05/2014)

Σήμερα είναι η τιμητική όλων των μαμάδων! Και σε όλες αξίζει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για όσα προσέφεραν και συνεχίζουν να κάνουν για τα παιδιά τους. Αυτό το «ευχαριστώ», τώρα που έγινα και εγώ μαμά, το λέω πια με την καρδιά μου περισσότερο παρά με τα χείλια, όπως έκανα για πολλά χρόνια. Και νιώθω ότι έφτασε πια η στιγμή για την οποία η μανουλίτσα μου με προειδοποιούσε τόσες φορές όταν ήμουν ατίθασο (λέμε τώρα) νιάτο, ότι δηλαδή «θα με καταλάβεις, όταν γίνεις και εσύ μάνα!».

 

Ναι μαμά μου, ήρθε η ώρα που άρχισα να σε καταλαβαίνω! Να μπαίνω στη θέση σου και να σε δικαιολογώ, ήρθε η ώρα που άρχισα να μου θυμίζω εσένα! Αν μου το έλεγε κανένας ότι θα γινόταν αυτό πριν μερικά χρόνια, θα ορκιζόμουν ότι αποκλείεται! Εγώ είμαι διαφορετικός άνθρωπος, δεν θα κάνω αυτό, ούτε αυτό, ούτε αυτό το λάθος, θα έλεγα… Ποιος να το πίστευε ότι αυτά που νόμιζα κάποτε για λάθη σου, τώρα τα θεωρώ πια σωστά, ή τουλάχιστον τα δικαιολογώ. Για να μην αναφέρω ότι έχω φτάσει στο σημείο να σε θαυμάζω για την παιδαγωγική που εφάρμοσες σε πολλές περιπτώσεις, που όταν συνέβαιναν σου φώναζα ότι «δεν με καταλαβαίνεις καθόλου»!

 

Στα μόλις πέντε και κάτι χρόνια που έχω την μεγάλη τιμή να είμαι μητέρα, έχω ήδη αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι όλες σχεδόν οι μανάδες, με πρώτη και καλύτερη τη δική μου, παλεύουν μια ζωή να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Και αυτό είναι που έχει σημασία, η πρόθεση δηλαδή, παρά το αποτέλεσμα. Μην τους κακιώνουμε λοιπόν, για τις παραλείψεις ή τις υπερβολές τους. Όπως όλοι μας, έτσι και οι μαμάδες, είναι άνθρωποι, και οι πράξεις τους είναι συνέπεια του χαρακτήρα και των καταβολών τους. Έχουμε απολαύσει τόση αγάπη από αυτές και ακόμα και τα λάθη τους, μπορούν να μας διδάξουν πώς να γίνουμε εμείς καλύτεροι γονείς για τα δικά μας πλέον παιδιά.

 

Είναι ευλογία να σε μεγαλώνει η μητέρα σου. Και δεν είναι δεδομένο, όπως ήταν  για τους περισσότερους από εμάς. Οφείλουμε να την εκτιμάμε λοιπόν όσο την έχουμε δίπλα μας, και να προσπαθούμε να τη φροντίζουμε, όπως έκανε αυτή για εμάς τόσα χρόνια.

 

Και να της λέμε «σε ευχαριστώ» και "σε αγαπώ" πολύ πολύ συχνά! Όχι μόνο από μέσα μας, ε;

 

Μανουλίτσα, πάω να σε πάρω τηλέφωνο ΤΩΡΑ. :)

 

_{photo : theguardian.com}