O κανόνας των τεσσάρων δώρων των Χριστουγέννων (14/12/2020)
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή σπαζοκεφαλιάζουμε για τα κατάλληλα δώρα για τα παιδιά μας. Το συζητάμε με τους συντρόφους μας, με τους συναδέλφους μας, με τους φίλους μας, επηρεαζόμαστε κι εμείς και τα παιδιά μας από τις διαφημίσεις και μπερδευόμαστε ακόμα περισσότερο. Καταλήγουμε λοιπόν να έχουμε ένα δέντρο γεμάτο δώρα, να μην είμαστε σίγουροι τελικά τί από όλα αυτά θα έχει την πορεία που του αξίζει και μέχρι να φτάσει η ώρα να ανοιχτούν να έχουμε μπερδευτεί, τρέξει, αγχωθεί και να αισθανόμαστε ότι τελικά οι προσδοκίες μας για χαρά και ενθουσιασμό στα προσωπάκια των παιδιών μας ήταν πολύ μεγάλες.
Το πρωί των Χριστουγέννων ονειρευόμαστε ότι, παρόλο που θα ξυπνήσουμε από το άγριο χάραμα, εμείς χαλαρά θα πιούμε τον καφέ μας ενώ τα παιδιά μας εκστασιασμένα θα παίζουν για ώρες με τα νέα τους παιχνίδια και όλοι χαρούμενοι θα κάτσουμε γύρω από το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι την κατάλληλη στιγμή. Γιατί όμως αυτό δεν συμβαίνει όσο και όπως θα θέλαμε; Γιατί το μόνο που μένει είναι ένα σαλόνι γεμάτο χαρτιά και κορδέλες περιτυλίγματος, διάφορα εξαρτήματα παιχνιδιών και κομμάτια παζλ σκόρπια παντού, ένα τηλεκατευθυνόμενο μες στη μέση και τα μικρά μας με γκρίνια για τα πάντα; Γιατί όλο αυτό είναι απίστευτα πολύ για όλους. Οι προσδοκίες είναι πολύ συχνά μεγάλη παγίδα. Τα πολλά δώρα κάτω από το δέντρο είναι υπέροχα τυλιγμένα, αλλά όταν ανοίγονται δεν λαμβάνουν την προσοχή που τους αξίζει όταν είναι πολλά. Υπάρχει μια μεγάλη αγωνία να ανοιχτούν όλα, με αποτέλεσμα ο χρόνος που αφιερώνεται στο καθένα ξεχωριστά να είναι ελάχιστος και η πολυπόθητη χαρά να μην έρχεται. Η λάμψη στα μάτια των παιδιών αρχίζει να μειώνεται μετά το τρίτο πακέτο και αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι σε μερικές μέρες τα περισσότερα δώρα θα γεμίζουν σκόνη στα ράφια…
Την περσινή χρονιά, σε κάποιο παλιό βιβλίο, διαβάσαμε για τα τέσσερα πιο σημαντικά δώρα των Χριστουγέννων. Και ενθουσιαστήκαμε! Επιτέλους έμπαινε μια σειρά στις σκέψεις μας και περιοριζόταν η ατελείωτη λίστα. Σας τα παρουσιάζουμε λοιπόν:
Κάτι που θέλω
Κάτι που χρειάζομαι
Κάτι για να φορέσω
Κάτι για να διαβάσω
Τόσο απλό, τόσο μαγικό! Τα παιδιά μας θα μπορούσαν να ζητήσουν μόνο ένα δώρο για να καλυφθεί το «κάτι που θέλω» κι εμείς να διαλέξουμε κάτι για τα υπόλοιπα τρία-καθόλου δύσκολο. Πέρυσι που το εφαρμόσαμε λοιπόν στη δική μας οικογένεια ήταν απελευθερωτικό! Η Δέσποινα κατέληξε με μεγάλη ευκολία στην κούκλα των ονείρων της κι εμείς αγοράσαμε κάλτσες που χρειαζόταν (αλλά σε εορταστικά χρώματα), ένα κόκκινο φόρεμα για να φορέσει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και το τελευταίο βιβλίο της αγαπημένης της σειράς. Και έτσι λειτούργησε και για τον Άγγελο. Καινούριο επιτραπέζιο που ήθελε, χρωματιστό κασκόλ που χρειαζόταν, καινούριο παντελόνι για να φορέσει και το νέο μυθιστόρημα μυστηρίου για να διαβάσει. Η λάμψη στα μάτια τους επέστρεψε, έπαιξαν με τα νέα τους παιχνίδια μέχρι εξαντλήσεως, εμείς ήπιαμε τον καφέ μας με άνεση, καθίσαμε στο τραπέζι στην ώρα μας και μετά το γλυκό, τα παιδιά μας φόρεσαν τις καινούριες κάλτσες και το κασκόλ αντίστοιχα και με αγκαλιά τα νέα τους βιβλία αποσύρθηκαν στα δωμάτιά τους χαρούμενα για να χαλαρώσουν. Με μια τόσο απλή κίνηση! Ταυτόχρονα, τα δώρα των παππούδων και των θείων παρελήφθησαν και ανοίχτηκαν με μεγαλύτερο ενθουσιασμό, έμεινε χρόνος και διάθεση για εορταστική βιντεοκλήση με όσους μένουν μακριά και παρακολουθήσαμε και Χριστουγεννιάτικη ταινία το βραδάκι χωρίς να ψάχνουμε χώρο για να στοιβάξουμε τα καινούρια παιχνίδια.
Φέτος λοιπόν, που χρειαζόμαστε τη χαρά των γιορτών πιο πολύ από κάθε άλλη χρονιά, θα αγοράσουμε τα τέσσερα δώρα γλιτώνοντας τον πονοκέφαλο σε μια περίοδο που δεν μας λείπει έτσι κι αλλιώς και θα μεταδώσουμε στα παιδιά μας το μήνυμα της απλής ζωής, αυτής που έχει πολλές χαρές χωρίς να χρειάζεται πολλά. Αυτής που πραγματικά έχουμε ανάγκη.
Χρόνια καλά κι ευλογημένα!