Ο μικρός Ζαχαρίας και το ζαχαρόδεντρο! (22/06/2015)
Η τέχνη του παραμυθά είναι πολύ δύσκολη! Πόσο μάλλον όταν θέλεις και να κεντρίσεις το ενδιαφέρον των παιδιών και να τους περάσεις κάποιο δίδαγμα.
Αν η κοπέλα που έχετε διαλέξει για να σας βοηθάει με τα παιδιά έχει το χάρισμα να λέει όμορφα, δικά της παραμύθια, τότε δεν πρέπει να ανησυχείτε καθόλου! Βρήκατε τον ιδανικό συνεργάτη. Τον άνθρωπο που θα μπορεί να ταξιδεύει τα παιδιά σας σε κόσμους μαγικούς και που θα γίνει ο καλύτερός τους φίλος, αφού θα μπορεί να είναι συνοδοιπόρος στις φανταστικές τους ιστορίες!
Και είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε στην Paramana τέτοιους υπέροχους παραμυθοπλάστες! Η Αθηνά, που μπορείτε να τη βρείτε εδώ, μας έστειλε ένα πολύ γλυκό παραμύθι, που είμαστε σίγουροι πώς θα αρέσει σε όλες τις μαμάδες και τους μπαμπάδες που θέλουν να μάθουν στα παιδάκια τους να μην τρώνε πολλά γλυκά 
Αθηνά, σε ευχαριστούμε πολύ!!!
"Ο μικρός Ζαχαρίας και το ζαχαρόδεντρο"
Σε ένα μικρό χωριό της Ζαχαροχώρας, το Ζαχαροστόλι, ζούσε η οικογένεια του μικρού Ζαχαρία. Το σπίτι τους ήταν χαμηλοτάβανο, με δυο όμορφα επιπλωμένα δωμάτια και ένα καλοδιακοσμημένο σαλόνι, που έβλεπε σε μια παραμυθένια αυλή, γεμάτη με ζαχαρόδεντρα! Αυτά τα δέντρα δεν υπάρχουν στον πραγματικό κόσμο, όμως στον κόσμο των παραμυθιών είναι ψηλά και φουντωτά, με πελώρια κόκκινα φύλλα και κάτι πεντανόστιμους καφέ καρπούς όμοιους με κύβους ζάχαρης.
Οι γονείς του Ζαχαρία δεν τον άφηναν να φάει τους ζηλευτούς αυτούς καρπούς για να μη χαλάσουν τα κάτασπρα δοντάκια του. Όμως, στα όνειρα του μικρού μας ήρωα δέσποζε η εικόνα των λαχταριστών κύβων ζάχαρης, άλλοτε μεταμορφωμένοι σε ζαχαροκέικ και ζαχαροτρουφάκια, άλλοτε ατόφιοι να γλυκαίνουν την κοιλίτσα του και να γεμίζουν με την παρουσία τους το παιδικό δωμάτιο! Αλλά και στη φαντασία του στόλιζε τους τοίχους του δωματίου του με τα κόκκινα φύλλα των δέντρων, που είχε τόσο κοντά του, ωστόσο δεν μπορούσε να γευτεί και να απολαύσει.
Ο κήπος του σπιτιού ήταν γεμάτος και με άλλα, λογιών λογιών λουλούδια και ολάνθιστα δέντρα, φορτωμένα με ζουμερά φρούτα που μύριζαν υπέροχα! Οι πανσέδες, τα ζουμπούλια, οι μαργαρίτες, οι ροζ τριανταφυλλιές και οι φτέρες δημιουργούσαν μια πανδαισία χρωμάτων και αρωμάτων! Όμως, ο μικρός Ζαχαρίας το μόνο που λαχταρούσε ήταν να κόψει τους ονειρεμένους ζαχαροκαρπούς κι ας χαλούσαν όλα του τα δόντια!
Ένα βράδυ το φεγγάρι λαμποκοπούσε στον ουρανό και φώτιζε τον παραδεισένιο κήπο του σπιτιού του, και ακόμη περισσότερο τους καφέ ζαχαροκαρπούς, που κάτω από το φως χρύσιζαν και φάνταζαν ακόμη πιο λαχταριστοί! Ο Ζαχαρίας άνοιξε τα μάτια του και για κάμποση ώρα χάζευε τον έναστρο ουρανό, ώσπου το αποφάσισε. Η κατάλληλη στιγμή είχε έρθει. Βγήκε στον κήπο ακροπατώντας, κοίταξε δεξιά και αριστερά, κύλισε με όλη του τη δύναμη τη μεγάλη ξύλινη σκάλα μέχρι τα ζαχαρόδεντρα, σκαρφάλωσε και...ιδού!! όλα τα κυβάκια ζάχαρης ήταν μπροστά του!! Μπορούσε να φάει όσα ήθελε. Και το' κανε. Έφαγε δέκα, είκοσι, τριάντα ζαχαροκαρπούς και γλυκάθηκε το στόμα του, η φαντασία του ζωντάνεψε, οι τοίχοι του δωματίου του βάφτηκαν κόκκινοι και ο Ζαχαρίας ήταν επιτέλους ευτυχισμένος! Έτσι, γύρισε χαμογελαστός και κεφάτος στο κρεβάτι του!
Ο ήλιος δεν άργησε να ξημερώσει και να στείλει τις λαμπερές του ακτίνες στο δωμάτιο του Ζαχαρία. Η μαμά του βρισκόταν στην κουζίνα και ετοίμαζε τη μεσημεριανή μακαρονάδα! Ξάφνου άκουσε τα κλάματα και τις φωνές του μικρού της. "Μαμά, μαμάααα με πονάει η κοιλιά μου και το δόντι μου!!! Μαμάααααα!!!". Έτρεξε γρήγορα γρήγορα στο παιδικό δωμάτιο για να δει τι συμβαίνει και εκεί, μέσα σε λίγη ώρα, ο γιος της της αποκάλυψε όλη την αλήθεια...Χωρίς να θυμώσει τον αγκάλιασε και του είπε: "Ζαχαρία μου, η μανούλα κι ο μπαμπούλης, σου δώσαμε αυτή τη συμβουλή, να μη φας τους κύβους ζάχαρης, για να καταλάβεις ότι κάθε υπερβολή κάνει κακό. Τώρα λοιπόν κατάλαβες; Τρώγοντας τόσους πολλούς ζαχαροκαρπούς σε πόνεσε η κοιλίτσα και το δοντάκι σου. Ευτυχώς μια επίσκεψη στο γιατρό θα σε βοηθήσει να γίνεις εντελώς καλά! Και από δω και πέρα θα ξέρεις πως ό,τι λέμε το λέμε για το καλό σου".
Από τη μέρα εκείνη, και αφού ο γιατρός έκανε καλά τον μικρό Ζαχαρία, ο ήρωάς μας αποφάσισε να ακούει τους γονείς του και αρκέστηκε να γεύεται τους νόστιμους κύβους ζάχαρης μόνο στο πρωινό του γάλα και στο βραδυνό τσαγάκι που του ετοίμαζε η γλυκιά μανούλα με τα χεράκια της!