Πρέπει να απαγορεύονται τα παιδιά στα εστιατόρια; (02/07/2014)

Μας συνέβη πριν μερικούς μήνες.

 

Είχαμε κλείσει τραπέζι σε ένα σχετικά ακριβό εστιατόριο, οικογενειακώς, μαζί με μια φιλική οικογένεια με ένα παιδάκι 1 χρονών και ένα ακόμα ζευγάρι. Είχαμε ενημερώσει για τον αριθμό των ατόμων και είχαμε ζητήσει  παιδικό καρεκλάκι, που δυστυχώς δεν διέθετε το μαγαζί (άλλη πονεμένη ιστορία αυτή με τα παιδικά καρεκλάκια… χρειάζεται να αφιερώσω ολόκληρη ανάρτηση). Πάντως η κράτηση έγινε, ο κύριος που μιλήσαμε ήταν πολύ ευγενής, μας ενημέρωσε ότι απαγορεύεται το κάπνισμα, εμείς ενθουσιαστήκαμε  και όλα καλά!

 

Έφτασε και η μέρα του τραπεζώματος. Ανυπομονούσαμε να επισκεφτούμε το εστιατόριο για το οποίο είχαμε διαβάσει πολύ καλές κριτικές, και να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Φυσικά μαζί είχαμε και τα 4 παιδιά μας (το μωρό ήταν 4 μηνών τότε), συν το άλλο μικράκι των φίλων μας.

 

Λοιπόν, πρώτη φορά βλέπω τόσο ξινισμένα πρόσωπα και τέτοια αρνητική αντιμετώπιση από  προσωπικό και  ιδιοκτήτη  σε εστιατόριο. Σχεδόν μας έδιωχναν. Με το που μπήκαμε και χωρίς να έχουμε δώσει δικαίωμα, μας έκαναν σαφές ότι τα παιδιά δεν πρέπει να απομακρύνονται από το τραπέζι μας, ούτε να κάνουν φασαρία και φυσικά να προσέχουν με τα σερβίτσια. Εννοείται ότι αγχωθήκαμε και δεν το ευχαριστηθήκαμε καθόλου. Φάγαμε βιαστικά και φύγαμε, αφού πληρώσαμε το μεγάλο λογαριασμό και υποσχεθήκαμε ότι δεν πρόκειται να ξαναπάμε σε αυτό το εστιατόριο ούτε και να το προτείνουμε σε άλλους (θα μου πείτε, γιατί δεν φύγαμε εξ’ αρχής; Γιατί με 4 μικρά και πεινασμένα παιδιά, είναι δύσκολο να μετακινείσαι ψάχνοντας μέρος για να φας σε ώρα αιχμής ).

 

Με αφορμή αυτό το περιστατικό λοιπόν, θα ήθελα να αναλύσω τις απόψεις μου και να ακούσω και τις δικές σας.

 

Προσωπικά, πιστεύω ότι τα παιδιά μας είναι καλό να τα παίρνουμε σε- σχεδόν- όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να περνάμε και χρόνο μόνοι μας σαν ζευγάρι). Εστιατόρια, μουσεία, κονσέρτα, μπαλέτο, θέατρο… Είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να τους δημιουργήσουμε καλές συνήθειες όσον αφορά τις επιλογές διασκέδασής τους αργότερα και για να αποκτήσουν καλούς τρόπους συμπεριφοράς.

 

Σίγουρα δεν θα είναι πάντα εύκολες και ξεκούραστες αυτές μας οι έξοδοι, ειδικά όταν τα παιδιά είναι πολύ μικρά. Ήταν, και πιθανώς θα είναι και στο μέλλον, πολλές οι φορές που κι εμείς σαν γονείς ντραπήκαμε, στενοχωρηθήκαμε, εκνευριστήκαμε και κουραστήκαμε από τη γκρίνια και την άσχημη, παιδική τους συμπεριφορά σε διάφορες περιστάσεις. Πιστεύουμε όμως ότι το όφελος από τις οικογενειακές  εξορμήσεις είναι πολύ μεγαλύτερο από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε.

 

Φυσικά, πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα. Δεν θα αφήσουμε τα παιδιά μας να κλαίνε σε ένα δημόσιο χώρο. Αν χρειαστεί, θα βγει ένας από τους δυο γονείς με το παιδί έξω για λίγο, μέχρι να ηρεμήσει. Ίσως δεν θα απολαύσουμε ένα ρομαντικό δείπνο ή μπορεί να τελειώσουμε το γεύμα μας πιο γρήγορα απ’ ότι θα θέλαμε, γιατί τα παιδιά θέλουν να πάνε και στις κούνιες! Μπορεί ακόμα να χρειαστεί να κουβαλήσουμε μαζί μας μπλοκ και μολύβια, αυτοκινητάκια και κούκλες, προκειμένου να τα κρατήσουμε απασχολημένα και ήσυχα στο τραπέζι.

 

Όμως… είναι σίγουρο πώς αν επιμείνουμε να προσπαθούμε να πηγαίνουμε με τα παιδιά μας παντού και να τους μαθαίνουμε τρόπους καλής συμπεριφοράς (ανάλογα πάντα με την ηλικία του παιδιού), ότι σιγά-σιγά θα αρχίσουν να συνηθίζουν να κάνουν λιγότερη φασαρία σε δημόσιους χώρους, να κάθονται πιο ήσυχα στο τραπέζι του εστιατορίου και να παρακολουθούν με μεγαλύτερη προσοχή τα όργανα της συναυλίας. Άλλωστε το λέει και το γνωμικό, «Το παιδί σου, όπως το μάθεις».

 

Εσάς, ποια είναι η γνώμη σας;