Πώς διατηρούμε την κοινωνικότητα των παιδιών μας τον καιρό του Κορωναϊού; (07/04/2020)

 

 

Η λέξη ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ δεν υπήρχε καν στο λεξιλόγιό μας. Για να είμαστε ειλικρινείς, μάλλον κανείς από εμάς δεν ήξερε τι ακριβώς σημαίνει, και σίγουρα κανείς από εμάς δεν είχε προσωπική εμπειρία. Μαζί με τα παιδιά μας μάθαμε κι εμείς τη νέα πραγματικότητα, την βιώσαμε, την βιώνουμε και προσπαθούμε να αποδεχθούμε το γεγονός ότι έχουμε τουλάχιστον 20 μέρες μπροστά μας αυστηρών περιορισμών. Παλεύουμε να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε αν θα καταφέρουμε να προσαρμοστούμε στην ζωή όπως την ξέραμε ξανά, αν οι ανασφάλειες για την υγεία μας θα συνεχίσουν, αν η δουλειά μας και η ρουτίνα μας θα είναι όπως πριν…Τότε που το μεγαλύτερο άγχος μας ήταν να βρούμε χρόνο να περάσουμε ουσιαστική ώρα παιχνιδιού με τα παιδιά μας. Τώρα έχουμε χρόνο για ουσιαστική ώρα παιχνιδιού με τα παιδιά μας. Και καινούρια άγχη. Και όλοι μας θέλουμε να γυρίσουμε στα παλιά.

 

Προσπαθώντας να διατηρήσουμε κάτι από την “κανονική” ζωή, κάτι από το γνώριμο, προσπαθούμε να κρατάμε επαφή όσο περισσότερο μπορούμε με τους παππούδες και τους φίλους των παιδιών. Οι γονείς μας έχουν πλέον μάθει να χρησιμοποιούν τις βιντεοκλήσεις και χαίρονται τόσο πολύ αυτή τη στιγμή που μπορούν να δουν τα εγγονάκια τους! Καλύπτει λίγο από το μεγάλο κενό που έχει δημιουργηθεί-δεν μπορούν να τα αγκαλιάσουν, μπορούν όμως τουλάχιστον να τα καμαρώσουν, να ακούσουν τη φωνή τους και να δουν τις εκφράσεις τους. Είτε η βιντεοκλήση γίνεται με τους παππούδες, είτε με τους φίλους των παιδιών, υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθούν αμήχανες στιγμές (όσο και να έχει μπει η τεχνολογία στη ζωή μας, η δια ζώσης επαφή δεν αντικαθίσταται-ευτυχώς!). Μπορούμε λοιπόν να έχουμε στο μυαλό μας 1-2 δραστηριότητες να προτείνουμε.

Θα μπορούσε η γιαγιά να διαβάσει ένα παραμύθι στα πιτσιρίκια μας ή ο Γιώργος μας να δείξει τις ζωγραφιές που έχει φτιάξει αυτές τις μέρες και να εξηγήσει στον παππού τί δείχνει η καθεμία. Αν η κλήση είναι με φίλους τους και έχουν εξαντλήσει τα νέα τους, μπορούν να παίξουν κάποιο παιχνίδι εξ αποστάσεως (τρίλιζα σε πίνακα π.χ.) ή να καλέσουν και άλλους στην παρέα και να μιλήσουν όλοι μαζί. Εκτός του ότι θα ζωντανέψει η συζήτηση, ίσως αισθανθούν και πιο άνετα να μιλήσουν για το πόσα πράγματα από την καθημερινότητα τούς έχουν λείψει και να οργανώσουν το χρόνο τους για όταν ξανασυναντηθούν.

 

Για να κάνετε τις επαφές τους λίγο πιο «δραστήριες» μπορείτε να κανονίσετε βραδιές ταινίας-αυτό τον καιρό όλα τα κανάλια στην τηλεόραση σκέφτονται τους μικρούς μας φίλους. Φτιάξτε ποπκορν, πιάστε θέσεις και προσκαλέστε τους παππούδες ή/και τους φίλους τους να κάνουν το ίδιο. Μπορείτε να συμφωνήσετε να διατηρείτε απόλυτη σιωπή κατά τη διάρκεια της ταινίας και να ανταλλάσσετε εντυπώσεις στα διαλείμματα. Η οργάνωση από μόνη της θα είναι πολύ διασκεδαστική και, ακόμα και να μην δουν πραγματικά την ταινία, θα έχουν οργανώσει κάτι όλοι μαζί-έστω και εξ αποστάσεως.

 

Μάθετε στα παιδιά να στέλνουν γράμματα. Έτσι όπως τα στέλναμε κάποτε. Με προσφώνηση, αρχή, μέση, τέλος, χαιρετισμό, υστερόγραφο. Βάλτε τα σε φάκελο και στείλτε τα με το ταχυδρομείο (ναι, δουλεύουν ακόμα!). Θα είναι μια υπέροχη έκπληξη για τον παππού και τη γιαγιά κυρίως ή τη θεία στο χωριό που δεν θα σας δει το Πάσχα και μια πρωτόγνωρη εμπειρία για τα μικρά σας. Είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε κι εμείς λίγο αυτή την υπέροχη συνήθεια που δυστυχώς έχει πια χαθεί.

 

Κανονίστε με τους γείτονες βόλτες! Μην μας παρεξηγήσετε... Περπατήστε από τη μία μεριά του πεζοδρομίου εσείς και ο μπόμπιράς σας  και από την άλλη ο γείτονας με το δικό του παιδί. Αν είναι βράδυ, πάρτε και φακούς να κάνετε εξερεύνηση και να ανταλλάσσετε εντυπώσεις! Ξεχάστε για λίγο ότι η βόλτα αυτή έχει περιορισμό απόστασης και χρόνου και δείτε το σαν μια μικρή περιπέτεια. Ψάξτε για θησαυρούς (ακόμα κι αν δεν υπάρχουν, το παιχνίδι από μόνο του είναι πολύ αστείο), πάρτε μια σακούλα και μαζέψτε τα σκουπίδια που θα βρείτε στο δρόμο, κάντε διαγωνισμό με τους γείτονες για το ποιος έχει την ωραιότερη δραστηριότητα καραντίνας να διηγηθεί, φωνάξτε ή τραγουδήστε δυνατά (όχι μόνο δεν θα παραπονεθεί κανείς-μάλλον θα ακολουθήσουν το παράδειγμά σας κιόλας!).

 

Βγείτε στα μπαλκόνια και χαιρετήστε μαζί με τα παιδιά. Πιάστε την κουβέντα στον διπλανό σας που ποτέ δεν προλαβαίνατε, γνωρίστε τους απέναντι, βάλτε μουσική δυνατά, χορέψτε ένα αστείο τραγούδι,  ανοιγοκλείστε τα  φώτα, κάνετε διαγωνισμό γέλιου και φωνής-τα παιδιά θα ξετρελαθούν και η γειτονιά θα ακολουθήσει. Θα φτιάξει το κέφι όλων και θα κρατήσετε ζωντανή και την κοινωνικότητα των παιδιών σας.

 

Και όταν όλα αυτά τελειώσουν, γιατί θα τελειώσουν, θα έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό σας οι φωνές και τα τραγούδια, η γιαγιά θα κρατάει σαν φυλαχτό το γράμμα της Κατερίνας και όταν θα βλέπετε ταινία οικογενειακώς θα αναρωτιέστε γιατί την βλέπετε μόνοι σας και όχι «μαζί» με φίλους. Και οι νυχτερινές βόλτες με φακό θα γίνουν συνήθεια και θα κρύβουν πάντα θησαυρούς. Και οι γείτονες θα χαμογελούν πάντα συνωμοτικά όταν συναντιέστε στα απέναντι πεζοδρόμια. Και θα αναβοσβήνετε τα φώτα στη βεράντα όταν θα νιώθετε μοναξιά, γνωρίζοντας ότι η κυρία απέναντι χαμογελάει γιατί θυμάται. Γιατί ακόμα και η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής μας έχει κρυμμένες ομορφιές. Στο χέρι μας είναι να τις κάνουμε όσο περισσότερες μπορούμε.