Τα "άλλα" παιδιά.. (17/07/2014)

Κάποιες φορές παρακολουθώντας ειδήσεις νιώθουμε θλίψη και συμπόνια αντικρίζοντας ανθρώπους άλλων χωρών να υποφέρουν από φυσικές καταστροφές και πολέμους και νιώθουμε επιτακτική την ανάγκη να κλείσουμε την τηλεόραση, αλλά με το πάτημα ενός κουμπιού, δυστυχώς, δεν αλλάζει και η κοινωνική κατάσταση.

 

Η άδικη πραγματικότητα δε θα μπορούσε φυσικά να αφήσει στο απυρόβλητο και τα παιδιά. Ένα ζήτημα που θα έπρεπε να απασχολεί όλους μας είναι η παιδική εργασία.

 

Τα σκήπτρα στην παιδική εργασία κρατά η Ασία, οι χώρες του Ειρηνικού και η Αφρική. Εκατομμύρια παιδιά εξαναγκάζονται να εργάζονται σε διάφορες ανθυγιεινές εργασίες (π.χ σε ορυχεία) σε καθημερινή βάση. Άλλα στρατολογούνται σε στρατιωτικές ομάδες επίθεσης. Επιπλέον, χιλιάδες είναι οι ανήλικοι που πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης ή χρησιμοποιούνται για εμπορία οργάνων.

 

Δεν είναι όμως αυτές οι απαράδεκτες καταστάσεις «προνόμιο» των υπανάπτυκτων χωρών. Ας κοιτάξουμε και λίγο πιο κοντά μας. Παιδιά που περιπλανώνται στους δρόμους ξυπόλυτα και βρώμικα ζητιανεύοντας ένα κομμάτι ψωμί, παιδιά στα φανάρια ή που προσφέρουν κάθε είδους υπηρεσία ελπίζοντας ότι θα επιβιώσουν..

 

Παιδιά που τα όνειρά τους μετατράπηκαν σε εφιάλτες. Αν δηλαδή πρόλαβαν να ονειρευτούν..

Ούτε λόγος για τα δικαιώματα που αυτά τα παιδιά έχουν στην αθωότητα, το γέλιο, το τραγούδι, τη δημιουργία, την εκπαίδευση και  τις σπουδές, την ελεύθερη έκφραση..

 

Η ανθρωπότητα μένει άφωνη όταν συνειδητοποιεί, αλλά πολλές φορές άπραγη, γιατί είναι πιο εύκολο να πατά το κουμπί που σκοτεινιάζει μια αλήθεια που πονά και να σκέφτεται ποιο σχολείο είναι το καλύτερο, για να στείλει τα δικά του τα παιδιά.

 

 

Ελένη Αργυροπούλου, εκπαιδευτικός